तो आणि ती

आज एक पहिलाच अशी कविता लिहायचं प्रयत्न 😀

तो म्हणाला तिला का ग नाही बोलत

ती मनातच म्हणाली मी नाही अबोला धरत

मनातच म्हणाला मग बघत नाहीस डोळ्यात

तिने डोळ्यातलं पाणी लपवत काहीच दिलं नाही उत्तर

मन गलबलून गेलं, बोल काही येईना

बोट चोरुन हळूच मन जरा हलून गेलं

वाट कुठेतरी हरवली का ग

त्याने डोळ्यातून विचारलं

तिने टपोऱ्या डोळ्यातलं पाणी लपवत आज त्याच्याकडे पाहिलं

वाट कुठे माहित नाही.... चालत होते शांत

अशाच एका वाटेवर हात आला हातात

छान होती सोबत, छान होता प्रवास

भारावून गेले तुझ्यात, बुडाले अखंड प्रेमात

तुझीच मी होऊन, स्वतःलाच विसरून गेले मनात

वाटे मनी मला...तूही माझ्यातच गुंतलास

माझ्याच प्रेमात, स्पर्शात अखंड बुडलास

स्वप्नांचे मनोरे रचीत गेले, मनातले सारे सांगत गेले

काल, आज, उद्या मध्ये फक्त तुलाच बसवत गेले

पण मग हळूच शृंखला उमगली, कळी हळू - हळू खुलत गेली

त्याच्या मनात ती बहुदा कधी विसावलीच नाही

हे ही म्हणा तिच्याच मनाचे खेळ

पण त्याने ही दुजोरा दिला नाही कशालाच

खेळ सुरूच होता, मनाच्या, डोळ्यांच्या लपाछपीचा 

उत्तरं शोधत सत्र सुरू राहिलं खास

तिने मनात म्हणलं, वर्ष किती सरले, किती उरले माहित नाही

पण ह्याच्या सारखा सोबती दुसरा होणे नाही

त्याला काय उमगले तिला कळालेच नाही

कोरडे शुष्क डोळे खुप काही बोलले

चुकले का काही म्हणून ही शांतता आली

की चुकाच फक्त दिसत गेल्या, गुण बाजूला राही

विचार केला हळूच आणि तिने डोळ्यात पाहिले

सगळे भाव एकवटून आले

वर्ष गेले सरून, मन गहिवरले

मेघांनी कंठ दाटून आला जेव्हा

नभ उतरू आलं तिच्या अंगणी तेव्हा

- ऋचा