Proud to be an “INDIAN”

His style......His passion…His love and dedication towards his work…I am his greatest fan (according to me) my idol…His is d real youth icon…d way he has handled success… d way he has always stayed away from any type of controversy.....And kept his personal & public life completely different…D one n only “Master Blaster Sachin Tendulkar” n we all Indians are truly proud of him…।of the unbreakable records he has set…n has form a different fan following ranging from 8 to 80………

His balanced attitude n approach towards d game he plays distinguishes him from rest of d world…...Whether he has bagged 5 wickets in ODI or is playing on 99….. or he is only cricketer who has scored double century in ODI against South Africa making all Indians n all cricket fans go crazy …or the match is declared when he is just 6 runs short of double century.....d expressions, d attitude are always subtle, tranquil…n truly inspiring we like lunatics….who tend n try to lose their temper regularly….. I mean he’ll never jump …n go on flying on d ground if he completes d century or bags any crucial wicket….nor would give cunning looks towards d players….. what he does is only gives innocent smile when he takes a wicket…n removes his helmet n looks up with composed n peaceful expressions towards sky…… seeking blessings from his beloved ones… n we Indians are truly proud to have him…. Because he stands still among all in all situations…..den be it 2003 World Cup match against Pakistan or 2003 world cup match against Kenya when he had returned to play after his father’s funeral…or be latest match against Australia……

His charity work, his staying far away from limelight, calm n composed answers during his interviews makes him undoubtedly No। 1 n different from rest of d cast n crew……he always carries burden of expectations on his tiny shoulders in amazing way…itz truly amazing to watch him play, his Sixes, fours are worth watchinga complete Libran a balanced n composed personality….. then be it ball stampering or some statements which created havoc which were simply given a different twist , but he has handled every situation with the same ease and effort.

I think after few years records would be named after him n would remain totally untouched with many upcoming years…. He has completely justified to the statement “Great Things come in small packets” as his packets are always over flooded with loadz of well wishes, prayers, n blessings from all over the world from 8 to 80….

We love you Sachin ……। N India will always be proud of you…। As you are first an Indian player to all of us…who has always made we all Indians proud of you…

Long live Sachin….

सुखाच्या शोधत .......

अलीकडेच केंज़ल्गद - रैरेश्वर गड सर करण्याचा योग आला , तेव्हा काही फार डोक्यात नव्हता ..... म्हणजे किल्ल्यांच्या यादीत आन्खिन्न एकाची भर एवढं साधं सोपं गणित .... वलना व्लानाने नटलेला सुंदर रस्ता , गप्पांची मस्त रंगलेली मैफल , अफलातून photo session.......... असं सगळा भारी चालू होतं ..... थाम्बत (१/२ वेळेला माज्याच मुले..... ) , मस्त मजेत आखेर केंज़ल्गद सर केला ..... मात्र अत्यंत हुशारीने भूषण शिंदे ह्यांनी ( our driver cum mentor cum trek leader ) जेवणाची सोय दुसर्या गडावर म्हणजे रैरेश्वर येथे केल्यामुले त्या गडाचा टोक गाथ्न्यावाचूँ दूसरा कुठला पर्यायच उपलब्ध नव्हता ...... मग जाम धापा टाकता मी चालत होते ... असं वाटत होतं की आता बास .... अजुन पुढे नाही... पण हा होता किल्ला रैरेश्वर जिथे चिमुकल्या शिवबाने स्वन्तान्त्र्याची शपथ घेतली ..... मग स्व्तहाला ढकलत , पाउले बळजब्रिने पुढे टाकत, स्वतहाच्या लयीत ...... आखेर माणसांची चाहूल जाणवू लागली ....हलू हलू कौलारू घरं ... त्या समोर मस्त छोटसं शेत ..... सारवलेली जमीन असं छान दृश्य दिसलं ......

पाऊल जमीनीवर ठेवली आणि क्षणार्धात सारा थकवा गायब जाल्यासारखा जाणवला .... तो स्पर्श इतका सुखावह होता की वर्न्नाच्या पल्यादाच जणू ..... अचानक पूर्वीच्या आजोबांच्या वाड्याची आठवां जाली .... सारवलेल्या भिंती , जमीन , आणि चुलिचा बेधुंद करून सोडानारा वास .... आहाहा ... आणि सगळ्यात खास म्हणजे चुलीवरचं गरम - गरम जेवण .... (as if cherry on the top... ) त्याची चव काही औरच ..... आणि सगळ्यात जास्तं भावलं ते म्हणजे त्यांचा आनंदी स्वाभाव आणि दूर दूर अपेक्षांचं ओजं नाही ....

ते घर ,अंगन , शेत , देऊल हेच त्यांचं विश्व जणू ..... फार अपेक्षा नाहीत त्यामुले ते तूतल्याचं दुखः सुद्धा नाही.... त्यांच्यात आणि आमच्यात मला तेव्हा अचानक भला मोत्ठा फरक जाणवला .... डोळ्या समोर दोन पाउलं, ऐवढचं त्यांचं विश्व ........ आणि आम्हाला असंख्य tensions..... जी आम्हीच औढवून घेतली आहेत ...... त्यांचं ते निरागस रूप मनाला भावलं .... शहराच्या धकाधाकितून ते किती तरी लाम्ब .... एका वेगळ्याच विश्वात ..... एका स्वत्चंद जगात ..... आम्ही मात्र entrance exam, colleges, universities, salaries ह्याच चक्रात अडकलेले ... मग गाडी कोणती ?? branded कपडे कुठल्या Mall मधून घ्यायचे ??.....movie कुठल्या multiplex मध्ये ?? आणि आजचं celebration cum treat कुठल्या महागड्या होटल मध्ये ?? आणि debit card कुठे उड़वायचं ???

असंख्य सुविधा उपलब्ध त्यामुले त्याचा उपभोह कसा आणि कुठे घ्यायचा हे प्रश्न ...... आणि त्यामुले डोक्याला भुंगा , पण तरी ते त्यांच्या आणि आम्ही आमच्या विश्वतले राजे ... पण प्रत्येक जन आपापल्या परीने सुखाच्या शोधात .... कितीही मिळाला तरी अजुन पुढे जाण्याच्या हव्यासात .... एक मिळाला की मग ते का नाही ?? ते पण हवच आणि त्या साथी एका वेगळ्याच स्पर्धेत ...... एका वेगळ्याच न संपनारया चक्रात .... धड्पदत , स्व्ताहाला सावरत त्याच्या शोधात .... त्याच So called सुखाच्या शोधात …..

खरच माहित नाही का .......

I turned off my laptop…took my bag……and was walking towards parking lot…… I kicked my active…N tears started rolling down my cheeks………
घळा घळा अक्षरशः डोळ्यातून धारा लागल्या ..... आणि मला तेव्हा साधे डोले पुसावेसे देखिल वाटले नाहीत ... मी रडत होते की मनातल्या भावनांचा बांध फुटला होता काय माहित ...... उत्तरही माहित नाही .... उत्तर शोधावं का ?? असंही वाटलं नाही ........
महिन्याला bank balance वाढत आहे .... credit debit cards आहेत .... पण मन शांत नव्हतं ... ते उचंबळत होतं ... कुठे तरी वाट शोधत होतं ..... घुसमटलेल्याला  मोकळा श्वास घ्यायला आतुर झाला  होतं .... असं का होत होतं माहित नाही .... असे विचार मनामध्ये का येत आहेत माहित नाही .... खरच माहित नाही ......

ऑफिस च्या tension मुले डोळे पाणावत आहेत का ??
J M Road chya traffic cha कंताला आला आहे का ??
का गाडीच चालावाविशी वाटत नव्हती ?? की स्वतहाच्या घराचं कुलुप रोज़-रोज़ स्वताहाच उघदय्चा कंटाळा  आला होता ?? की गच्चं भरलेल्या ऑफिस नंतर मोकळ घर खायला उठत होतं ?? की अभ्यासाचं टेंशन ?? की एकटं जेवायचा कंटाळा आला होता  .......... की रोज़ स्वताहाच केलेला experimental breakfast ला वाह वाह म्हणून खायला नको वाटत होतं ..... की आईच्या चवीचा आभास जाणवत होता ....?? की आईने केलेला साधा वरणभात  कुठे तरी हरवला होता ....?? माहित नाही .....

सगळ्यांमध्ये  असून कुठेतरी एकटेपणा जाणवत होता..... की मैत्रिणी कुठे तरी हरवल्या सारख्या जाणवत होत्या ....की सारा फ़क्त मनाचा खेळ  होता ....खरचं माहित नाही

पण रडावसं वाटत होतं ...... ते , ते डोळे  पुसवेसेही साधे वाटत नव्हते .... असं वाटत होतं की ह्या फुटलेल्या बांधाला आज आवारुच नये ..... त्याला त्याच्या दिशेनं आज वाहू द्यावं ........ त्याला त्याच्या परीने आज मन मोकळ करू द्यावं ......आणि असं का वाटत होतं ते ही खरचं माहित नाही .............

पाउस आला .......

लपंडावाचा मोहक खेळ रंगु लागला नभी
आणि बघता बघता आक्रमण करूँ तकले त्यानी......
सभोवताली तिमिर जाहले.... तरी कही वेगळेच तेज बहरू लागले मनी
जुने उणे विसरून आराम्भासाठी आसुसले.....

त्या एका थेंबासाठी तो चातकही असुसला ......
पिसारा फुलवून थुई थुई नाचत दिला त्यानेही मोहक होकर .....
इंद्रधनुष्याच्या एका ज़ल्केसाथइ मन अधीर जाले फार .....
घरटी बनधान्याची लग्बहाही दिसू लागली छान.....

पशु पक्षी माणूस सर्वजण मनातून आनंदले ......
नविन अन्कुरासथी जीव ओवालुन ताकू लागले .....
नविन अंकुर धरती मध्ये रुजू लागले .....
नव निर्मितीसाठी सगळ्यांचे नयन दीपू लागले.....

सोसत्याचा वारा लाख लाख्नाराया वीजा ....वाजत गाजत प्रवास सुरु जाला ......
सुखाची नविन उत्साहाची चाहुल मनी देऊ लागला ......
हळूच सांगितला त्याला " नक्की ये हा सजना ..... नुसती चाहुल नको मजला "
आता तू हवास ध्यास तुजा घेतला आहे मना ......

हा हा महानता मृदगंध हा असा दार्वलाला ...
अश्रुनेही नकळत साद दिली त्याला .....
भावनांनी कंठ दातुन आला जेव्हा .....
नभं उतरु आलं खर्या अर्थानं माज्ज्या अंगणीतेव्हा ......

Cell phones…….

Your are busy reading some novel….and d best part of d novel has started….ur eager to turn on the pages like an express…..and…….and your phone rings….
Saturday afternoon…u had planned this weekend right from Monday……….3’o clk in d afternoon…you are enjoying d afternoon nap after so many long days…..dreams r about to begin….but I guess they also fear a lot while coming…. And tring tring….
11’o clk in d afternoon…busy in work….you are preparing for a meeting…. Trying hard to jot down some very important points…. And……………….
“Hello Ma’am …. Is this Ms. XYZ I am calling from ABC Bank …… (in my sleep also I can now-a-days sense this monsters dressed as human beings…… n really wanna say “ no no I am not the right person whom u want to talk to….. but before I could complete my wish to threaten her/him… he/she goes ahead) “ Ma’am your loan of 3.5 ----- has been approved …Congratulations…. Ma’am (m still trying to get d answer for d efforts he/she has taken to congratulate me…) So are you interested Ma’am?” and my answer is always fixed … No thanks… “But ma’am you can definitely think upon it…as d interest rate is also good…and she goes on…bla bla bla….. “ I am like……. Kya aapko samaj mein nahi aata ki main aapse baatein karne mein interested nahi hoon….. (Some Hindi movies are good...I mean you can recollect some dialogues from it and laugh P: P:)........ but this s only thinking process…..”

N this ppl doesn’t stop on loans, they will definitely call you on same mentioned situations with other new innovative (in there perspective) ideas…. RD, N no. of Insurance policies, credit cards, debit cards……. they have many more topics to discuss… I think these are there stress busters P: P:
But the tone, pitch , volume , mood never ever changes … they are very enthusiastic, fresh n ever ready to talk with we like ppl n they thoroughly discuss such topics with we like dis-interested ppl…………..

But at least you can here him/her talking from other end of telephone ….. And even say yes or no….but d cell phone owners are horrible….. They go in same voice module “Idea pesh karte hain ek jaabardast offer….. while saying this itz compulsory that first ur volume must be 5 and then suddenly raised to 25……n lil I mean loadz of excitement in ur voice is a must………….”

Then they can start gayatri mantra, filmy dialogues, pathetic songs…..n so on and so forth
But the worst thing was in our college …engineering days…we were buzy messing up our project trying some new innovative ideas,…..completing last minute journals with full on tension…… 11th hour haphazard completion and my phone vibrates ….i press the button even without noticing the no. and ……… “ kutte, kamine, main tera khoooon pijaunga………..in dharmendra voice…..” I completely for a moment looked back as if my professors were standing behind me…n wanna ……… :P :P

So ……………conclusion inka kuch nahi ho sakta…… this will go forever….. they’ll continue with there superlative ideas of boring us, amusing us……and sometimes leaving us completely frustrated n pissed off…..with messages, calls…… and don’t know with what not new ideas

Nostalgia

Friends always are indispensable part of one’s life……….n in my life dey hv an unique position….
It was not at all a bumpless transfer from rasayani to Pune… (ma instru frnds could have correctly guessed this term) I mean to shed of colony living and adjust in pune was not that difficult but not easy though…. It was lil hard to adjust as ma road sense was terrible.....i cud nt even tracked d road to ma college correctly for 3-4 days…… bt then college days bought fun………n den there was no looking back…………

Parwati ws like second home fr me, karve, dabir n nilaya……………n that too @ 7 pm….
Sitting on r very own favourite lamp post ….Specially reserved place fr we 3…me, i.e. bhide, karve n dabir……n I thnk dis lamp stil standing firm hs witnessed our “N” No. discussions on varied topics….frm careers, college life, class, professors n gossips…… which I guess everyone enjoys…they r I guess true stress busters…………n also nilaya’s rsongs in marathi regarding moon n stars…..on which we had a loud laughing session….. r deshpande class for physics…..sandwich man near rege……Sujata Mastani….. each n every one reminds me of sm or d other things….. I share a special bond with them….. den be it “1 bottle sprite among 3 frnds” or “Demand to divide 2 different flavoured mastanis amongst 5….” Or “Parwati climbing as stress buster as it almost used to take 6 hours to read a single page of Electronics….”….. or to watch movie n disturb others by our gossips… till dey say “ swatahala nahi baghaycha tar naka baghu…pan bakichyana tari baghu dya…” and this expertise comments were given to us fr d most boring movie “Sallam-e-ishq”…( I am stil confused n trying to get d answer as to why I wasted dis many bugs on this pathetic movie…)…. N also I guess we have watched the most horrible n pathetic movies together ………. Plzz bt I wont name them…….

But we enjoyed….watching DCH was fun…n stil we can laugh for hours n hours on silliest joke ever cracked on this earth with no good reason…. But I feel Nostalgic, even after remembering or mesmerizing or recalling all those good old days……….
Parwati still acts as a stress buster for me…when m bored n want a change….. its a dream for me n dabir that once four of us…..wanna climb Parwati again….sit on our own lamp post on our fixed positions….eat sandwich n have mastani….divide one small bottle sprite amongst us….n watch DCH again with full enthusiasm n laugh for hours n hours on silliest joke ever cracked on this earth……………